Λευκά περιστέρια πίσω απο ρόδινες σάρκες...

Ανοιξιάτικη λιακάδα, βρεγμένο χώμα, ο άνεμος διακριτικός κάνει έρωτα με το κορμί σου..

Τι περιμένεις; χόρεψε μαζί του.. 

Σαγήνευσε τον σαν άλλη Σαλώμη, χόρεψε του και ζήτα του το κεφάλι του Έρωτα..

Και γέλασε κρυφά πίσω από τα 7 πέπλα σου... Και ένα ένα πέτα τα να αποκαλυφθεί το λευκό σου χαμόγελο, αυτό που μαγεύει τους οδοιπόρους που σταματάνε να δροσιστούν από τα χείλη σου!

Και εγώ είμαι ένας από αυτούς, αλλά δε μοιάζω.. Κρύβω μαγεία μέσα μου, θα τυφλωθείς αν δεις.

Μικρός σαν ήμουν έψαχνα το άσπρο στο μαύρο...

Άσπρα σύννεφα, άσπρα περιστέρια, λευκές νύχτες, λευκό χιόνι, άσπρες πέτρες, άσπρες αμμουδιές, άσπρα τα δόντια μου και το ασπράδι των ματιών μου... 

Και έβαφα το άσπρο με δικά μου χρώματα για να τα βλέπω και να γελάω.. Χαιρόμουν με μία σοκολάτα, με ένα φιλί, με μία αγκαλιά.

Τώρα που μεγάλωσα με τα ίδια μικρά πράγματα γελάω και χαίρομαι... Ψάχνω στα σκουπίδια τα περιτυλίγματα από τις σοκολάτες , ψάχνω έξω την αγκαλιά, ψάχνω δίπλα μου το φιλί.. 

Και γελάω για να δείχνω στους άλλους το λευκό χρώμα.. Είναι αμαρτία να έχεις το λευκό πάνω σου και να μη το μοιράζεσαι με τους άλλους.. Ίσως δε το δουν ποτέ.

Και στέκομαι στην άκρη του δρόμου και χαμογελάω στους περαστικούς, δεν είμαι τρελός... Είμαι τρελός με τη ζωή. 

Γιατί να μην είμαι; και όλα στραβά να πάνε θα γελάω για να αντέχω και να μην πάνε θα γελάω περισσότερο..

Και είναι δικό σου, στο χαρίζω απλόχερα σαν να σου πετάω χρυσάνθεμα στα χέρια σου.. 

Μην τα αφήσεις να πέσουν κάτω, θα ποδοπατηθούν από σκιές αλόγων και θα λιώσουν και θα γίνουν ένα με το γκρι..

Ζω σε μια πεζή πραγματικότητα όπου αν κάνεις λίγο πίσω θα δεις το όνειρο σου να ξεδιπλώνεται σαν χάρτης.. 

Αλλά συνεχίζω και γελάω.. Γιατί το έχω ανάγκη, γιατί αν δεν το κάνω θα σταματήσει η καρδιά μου.

Γιατί αν δεν το κάνω θα σβήσω, θα γίνω ένας από τους περαστικούς που πέφτεις πάνω τους..

Γιατί αν δεν το κάνω θα είμαι άσχημος και θα είναι όλα άσχημα, άχρωμα.

Γιατί αν δεν το κάνω θα είμαι συνηθισμένος και όχι επαναστάτης.

Γιατί αν δεν το κάνω θα είμαι το κομμένο κεφάλι του Έρωτα.

Αλλά γελάω, σκέφτομαι κάτι άσχετο, κάτι αστείο για να γελάσω..

Κοιτάω ψηλά και δε με νοιάζει να πέσω σε λακκούβες, γιατί θα πέσω με την καλύτερη θέα..

Αν κοιτάω κάτω θα χάσω τα περιστέρια,θα χάσω τα αστεριά, τον ήλιο, το χρώμα, την ελπίδα...

Γράφω σε ένα τσαλακωμένο περιτύλιγμα σοκολάτας τι θέλω..

Θέλω το γέλιο των άλλων, την ελπίδα του έρωτα, τα απομεινάρια ενός ονείρου, τις αχτίδες της χαραυγής , τις πρωινές ψιχάλες, τη γεύση σου στο στόμα μου, το χάιδεμα του Αιόλου, τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, τη λάμψη των σμαραγδιών, τη μυρωδιά των λουλουδιών, το τανγκό της Νεφέλης, κάτι από εσένα.. Κάτι.. 

Εγώ θα γελάω, θα σου γελάω σαν παιδί χαζό και τρελό γιατί τον πόνο μου έμαθα να κρύβω πίσω από 2 σειρές δόντια, πίσω από ένα λευκό χάραμα των χειλιών μου.

Θα γελάω σαν το Μικρό Πρίγκηπα που ζει σε ένα αστέρι και εσύ θα με κοιτάς απο ψηλά και θα γελάς μαζί μου.. Θα είναι το μυστικό μας.. Θα σου γεμίζω τη μέρα με χαμόγελα, με λευκά περιστέρια πίσω από ρόδινες και ποθητές και βελούδινες σάρκες.. 

Σάρκες που με ελκύουν , σάρκες απολαυστικές και θανατηφόρες.. Αν μου τις προσφέρεις θα χαμογελάω δυνατά..

Αν όχι θα γελάω για να μη δείξω ότι τις λησμονώ... Αλλά θα γελάω... Γιατί αυτό θα θες.. Αυτό θα θες..

Θες ζωή με χαμόγελα, με δυνατά χαμόγελα που ξεπερνούν σε πλάτος τη διάμετρο της γης.. Χαμόγελα που μπορούν να εξαφανίσουν προβλήματα με ένα κλικ, 

που μπορούν να ζωντανέψουν χαμένες ένδοξες και χαρούμενες στιγμές και να σε γεννήσουν πάλι σαν φοίνικα μέσα από στάχτες χρυσές..

Θα γίνω πιο δυνατός, θα αναγεννηθώ πιο δυνατός, θα περπατάω ψηλά...

Και σαν φτάσει η στιγμή να με αγαπήσεις θα χαμογελάω τόσο που θα δώσω πνοή σε ένα αστέρι και θα προσγειωθεί σαν φωτοβολίδα στη ποδιά σου.. Και θα είναι δικό σου για πάντα..

Γιατί θα το ζωντανέψεις εσύ... Χαμογέλα φεγγαρολουσμένη και όμορφη ψυχή της καρδιάς.. 

Χαμογέλα όσο δεν έχεις χαμογελάσει, και αν δεν μπορείς μιμήσου εμένα.. Θα γίνω η αιτία να χαμογελάς και δυνατά να κάψουμε τον ουρανό με πεφταστέρια που θα χορεύουν για μένα..

Θα δαμάσω τη θάλασσα, θα εξημερώσω τους εφιάλτες σου, θα λύσω τους γόρδιους δεσμούς σου και θα χαμογελάς.. Και θα χαμογελώ.. Γιατί όταν ενώνονται τα χαμόγελα μας και ζευγαρώνουν τα περιστέρια και έρχονται σε επαφή τα ρόδα τότε ο ουρανός γιορτάζει.. Και τα αστέρια γελάνε..