Ηλιοβασίλεμα..

Η νύχτα άπλωσε τα φτερά της και σκέπασε τον ουρανό..
Ο ήλιος το μοναδικό ταίρι της σελήνης κρύφτηκε κάτω από τα χρυσοκεντημένα σκεπάσματα του
και άφησε το άλλο του μισό να φωτίσει με μελαγχολία και νοσταλγία τον κόσμο.
Τι περίεργη νύχτα.. Μια ανατριχίλα διαπερνάει το κορμί μου, σαν ρεύμα και με ταρακουνάει ολόκληρο.
Τέτοιες ώρες που υποκλίνεται ο ήλιος και ανεβαίνει στη σκηνή η σελήνη πάντα κάτι με πιάνει.
Σαν να λείπει κάτι, ένα κομμάτι απο το παζλ μου...
Μισή κλεψύδρα, τη γυρνάω συνέχεια να μη μου τελειώσει ο χρόνος.
Τρέχω, λαχανιάζω, ασθμαίνω να προλάβω τον λογισμό μου που τρέχει σαν κυνηγημένο ζώο.
Ηρεμώ.. Κοιτάζω τη παλέτα του κόσμου.. Μυρίζομαι το οξυγόνο..
Όσες φορές και να κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα ποτέ δε θα είναι το ίδιο..
Ποτέ δε θα νιώσεις το ίδιο, κάθε φορά και νέα σελίδα.
Και αμέσως κλείνεις τα μάτια προσπαθώντας να κρατήσεις την εικόνα στο μυαλό σου.
Μάταιος κόπος.. Μπορείς να μετρήσεις τα αστέρια; μπορείς να δαμάσεις τη φλόγα;
Δαγκώνει ο κόσμος εαυτέ μου, είναι επικίνδυνα εκεί έξω στον κόσμο των αχρείων.
Μα και εσυ εαυτέ μου δεν είσαι ένας απο αυτούς; Γελάς μόνος σου.
Βλέπεις το ηλιοβασίλεμα μόνος σου και το χέρι σου το κρατάει το κοκαλιάρικο και άψυχο χέρι της μοναξιάς..
Της έστρωσες κόκκινο χαλί, την βόλεψες αναπαυτικά σε πουπουλένιο μαξιλάρι.
Της πρόσφερες τροφή. Την αγάπησες. Μία πόρνη είναι η μοναξιά.
Εύκολη αλλά δε σου αφήνει τίποτα χαρούμενο.
Ρουφάει κομμάτια σου και τα βλέπεις όλα ασπρόμαυρα σαν παλιές ελληνικές ταινίες.
Διώξε την.. Χτύπα την.. Χάνεις τα χρώματα, χάνεις την αρμονία..
Βρες το σπίρτο που θα ανάψει τη φλόγα σου.. Βρες το σμαράγδι και φίλα το και φύλα το..
Σήκω στα πόδια σου, στάσου γερός, πάρε μια τζούρα φρέσκο αέρα και βγες έξω.
Ψάξε το ηλιοβασίλεμα σου... Φόρα το χαμόγελο και ξεχύσου σαν παιδί στους δρόμους.
Άλλωστε όλοι παιδιά είμαστε. Απλώς το ξεχνάμε, ντυνόμαστε με ψεύτικα ρούχα και φοράμε απρόσωπες μάσκες. Βρες κάποιον, κάτι και τυλίξου στη φωτιά..
Ξύπνα πριν σε ξυπνήσει απότομα ο χρόνος που τελειώνει..
Γιατί ο χρόνος είναι σαν το ποτάμι.. Δε γυρίζει πίσω.. Άστο να σε παρασύρει..
Και γέλα καθώς πνίγεσαι στους στρόβιλους. Γέλα για να ακουστεί στα αυτιά του ήλιου και της σελήνης.. Αγαπιούνται.. Και το γέλιο σου τους κρατάει συντροφιά..