Αναμονή...

Περιμένεις, περιμένεις... Δε ξέρεις τι και ποιον.. Δε ξέρεις καν αν θα έρθει αυτό που λαχταράς.. Απλώς ελπίζεις για μία καλύτερη μέρα με έναν πιο φωτεινό ήλιο, για ένα καλύτερο σήμερα, για ένα πιο αισιόδοξο αύριο, για μία αγκαλιά, για ένα φιλί, για ένα σ' αγαπάω... Τόσο μικρά αυτά που λαχταράς και τόσο δύσκολα να τα βρεις..
Ξυπνάς, περνάς τη μέρα σου κάνοντας πράγματα μηχανικά ενώ το μυαλό σου ταξιδεύει σε άγνωστους τόπους, τόπους γεμάτους ζωή και πράσινο και μπλε.. Και το βράδυ πριν πέσεις για ύπνο συγκρίνεις αυτά που έκανες με αυτά που ονειρευόσουν όλη τη μέρα και τότε γεμίζεις το μαξιλάρι σου με δάκρυα.. Δάκρυα ντροπής, απελπισίας... Αλλά η ζωή είναι εκεί έξω και δε θα περιμένει για πολύ. Εσύ έχτισες τον τοίχο μπροστά ανάμεσα σας, εσύ θα τον γκρεμίσεις. Μην αναμένεις για τίποτα μεγάλο η μικρό στη ζωή σου.. Μην περιμένεις να γυρίσει ο τροχός.. Μην περιμένεις να σου πει το άτομο που θες σ'αγαπάω, μην περιμένεις το φιλί και την αγκαλιά.. Πες το εσύ πρώτος και κλεψτου το φιλί και αγκάλιασε το όσο πιο σφιχτά μπορείς.. Η αναμονή θα σε τρελάνει.. Η πρωτοβουλία θα σε δικαιώσει.. Πρώτα στον εαυτό σου και ύστερα στον διπλανό σου.. Νομίζεις πως είναι εύκολο να αγαπάς; μπορεί να πονέσεις, να κλάψεις, να ξανακλάψεις, να φωνάξεις... Αλλά πάντα μετά από κάθε καταιγίδα έρχεται η νηνεμία.. Και πάντα μετά από κάθε αναμονή έρχεται αυτό που μας αξίζει.. Και εγώ δε θα πάρω αυτό που απλώς μου έφερε ο χρόνος αλλά αυτό που θέλω.. Και ας φάω το κεφάλι μου.. Δική μου ζωή , δικοί μου κανόνες..