Μεγάλο βάρος να προσπαθείς να είσαι τέλειος, παύεις να είσαι αληθινός...
Που κρύβεται το τέλειο;; σε μια καρδιά... τόσο μεγάλη που να χωράει όλη την αγάπη που να φτάνει για όλους τους ανθρώπους...
Δε μας μαθαίνουν να αγαπάμε η που να δίνουμε την αγάπη μας..
Δε μας μαθαίνουν πως να μη πονάμε η πόσο να δίνουμε ή τι να κρατάμε για εμάς..
Μας μαθαίνουν όμως να μη το βάζουμε κάτω, να μη τα παρατάμε...
Ακόμη και όταν φτάνεις στην άκρη του σχοινιού και λες ότι είναι το τέλος,να κάνεις επιτόπου και ναι είναι μια νέα αρχή..
Μας αξίζει το όνειρο, κάτι να κρατιόμαστε, να ελπίζουμε ότι ο κόσμος μια μέρα θα είναι πιο φωτεινός..
Αυτό είναι το πνεύμα, αυτό είναι το φως που ψάχνω, που ψάχνουμε όλοι τις βροχερές μέρες που τα μάτια μας κοκκινίζουν και ρυάκια βρέχουν τα μάγουλα μας..
Μπορεί να νιώθεις σαν μία σταγόνα στον ωκεανό, αλλά τι είναι ο ωκεανός χωρίς πολλές σταγόνες μαζί;;
Θα αποτύχεις, θα προσπαθήσεις πάλι.. Και ας ξανααποτύχεις.. Μη σε τρομάζει η αποτυχία, να σε τρομάζει η παραίτηση.. Η παραίτηση από τη ζωή, από το όνειρο..
Κοιτάζεις ανθρώπους με μυαλό παιδιού που κρύβουν τέτοια αγάπη μέσα τους που ραγίζει πέτρες και κάνει τα λουλούδια να δακρύζουν από συγκίνηση..
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο έξυπνοι, το ίδιο όμορφοι και ούτε αγαπάμε όλοι το ίδιο...
Και δεν υπάρχει υγιής και αγάπη που προξενεί πόνο... Εσυ το διαλέγεις.. Μπορείς να δώσεις τη ζωή σου, κάντο αλλά κάντο γιατί θα αγαπάς αυτόν που θα του δώσεις τη ζωή σου..
Μπορεί να μας χωρίζουν θάλασσες, μπορεί ο χρόνος να μας φθείρει, να μη θυμόμαστε τα πρόσωπα τους, να έχουμε ξεχάσει το άγγιγμα τους, αλλά η καρδιά μας πάντα τους θυμάται..
Και πάντα θα τους αγαπάμε, θα τους δίνουμε κουράγιο και δύναμη, θα προσευχόμαστε για αυτούς...
Βλέπεις, δεν είμαι τέλειος.. Δεν είμαι ιδιοφυΐα, δεν είμαι αυτό που αρέσει στους άλλους αλλά το μόνο που χρειάζεσαι είναι η αγάπη..
Και σε αυτό είμαι ο κατάλληλος.. Γιατί μπορώ να δώσω τόση αγάπη που θα κάνει τα λουλούδια να δακρύσουν και τις πέτρες να ραγίσουν και να παγώσω το χρόνο.. Μπορώ να δώσω πνοή σε ένα αστέρι και να φωτίζει για όλη μου τη ζωή..
Και αν είναι να μη μου μείνει τίποτα τότε θα χαίρομαι γιατί αγάπησα τόσο πολύ έναν άνθρωπο που αρκεί η λάμψη της ψυχής του για να γελάω.. Γιατί θα ξέρω ότι είναι καλά και ας μην είναι μαζί μου..
Γιατί θα είναι χαρούμενος.. Όλοι μας χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο, κάποιον να μας δώσει τόση αγάπη που στην αρχή να μας τρομάξει και μετά να μας εξαγνίσει..
Τι δεν είναι η αγάπη από την απόλυτη λύτρωση της ψυχής και τον εξαγνισμό της μέσω του πιο παράξενου και αφάνταστα ευγενικού και ταπεινού συναισθήματος;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου