Τα σαλιγκάρια ουρλιάζουν όσο χίλια βιολιά όταν παίζουν..

Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος μου ξύπνησε αναμνήσεις, καλές ή κακές δεν έχει σημασία.. Απλώς πίστευα ότι κοιμούνται βαθιά, αλλά ότι κοιμάται βαθιά τόσο πιο απότομα ξυπνάει..

Καταλήγεις να στέκεις μόνος με τα γόνατα λυγισμένα στο στήθος ενώ το μυαλό σου να τρέχει και εσύ απελπισμένα προσπαθείς να το ελέγξεις.. Άστο να δεις που θα πάει.. 

Και ενώ περιμένεις να καταλήξει στο παρελθόν, σε ένα παλιό γνώριμο και αγαπημένο πρόσωπο καταλήγει σε κάτι νέο... Μένεις έκπληκτος γιατί ήταν απρόσμενο και μάλλον για αυτό είναι και ομορφότερο.. Καλά λένε πως τα ωραιότερα είναι τα τυχαία. Σε κρατάνε ζωντανό , δίνουν χρώμα στη ζωή σου!!
Και μέσα από εκεί μπορείς να δεις θαύματα να αναδύονται σα χαμένοι θησαυροί που τους είχε φάει το μπλε του ωκεανού.. 

Σε καταλαβαίνω, ξέρω πως αισθάνεσαι... Νιώθεις καμιά φορά τι θα γινόταν αν δεν είχες κάνει τα λάθη που σου κόστισαν πρόσωπα και στιγμές, σκέφτεσαι τόσο συχνά το μέλλον που απομακρύνεσαι από το σήμερα και επιθυμείς βαθιά να γνωρίσεις κάποιον που θα σε νιώθει.. Κάποιον που η καρδιά σου θα χτυπάει στους δικούς του παλμούς, κάποιον να γίνετε ένα.. 

Είναι κάπου εκεί έξω, ίσως τον έχεις ήδη γνωρίσει απλώς δεν είναι η σωστή στιγμή.. Κάποια πράγματα απλά γίνονται γιατί γίνονται και άλλα δεν γίνονται γιατί για τον ίδιο λόγο. Μη ψάχνεις να βρεις αιτίες και λόγους για όλα γιατί θα κουραστείς προσπαθώντας να ζήσεις.. 

Σαν εξομολόγηση, πιστεύω ότι δεν υπάρχει αυτό που λένε ότι η μοίρα το χει γραμμένο.. Επιλογή μας είναι...

Θα γνωρίσεις έναν καινούργιο άνθρωπο, άνθρωπο που θα σε κάνει να ελπίζεις όταν θα βλέπεις το μαύρο να σε έχει αγκαλιάσει και να ασφυκτιάς, που θα σε κάνει να πεις αντίο σε όλες τις φορές που ένιωσες χαμένος, σ όλες τις φορές που υπήρχε ένα όχι αντί για ένα ναι, σ όλες τις πληγές και τις μελανιές, σ όλες τις απογοητεύσεις..

Και αυτόν τον άνθρωπο θα πρέπει να τον κρατήσεις στη ζωή σου και να τον αγαπήσεις περισσότερο και από αυτό που μπορείς. Θα αξίζει την κάθε σου στιγμή να τη μοιραστείς μαζί του.. Θα γίνεις παράλογος και θα φέρεσαι σαν τρελός και όλα αυτά γιατί πολύ απλά η αγάπη δεν βγάζει νόημα, δεν μπορείς να εκλογικεύσεις την πορεία της αγάπης. Η αγάπη είναι εντελώς παράλογη αλλά πρέπει να συνεχίζουμε να αγαπάμε αλλιώς είμαστε χαμένοι και η αγάπη θα πεθάνει και η ανθρωπότητα θα τα βρει σκούρα. Γιατί η αγάπη είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε..

Μην πιστεύεις λοιπόν στη μοίρα η στο κάρμα αλλά σε αυτό που νιώθεις μέσα σου, σε αυτό που νιώθεις να πλυμμηρίζει τη ψυχή σου και ταυτόχρονα τη καίει, σε αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου ότι σου ταιριάζει και ότι σε γεμίζει.. Πίστεψε σε αυτό που θες να έχεις και όσο χρόνος και να περάσει μην χάσεις αυτήν την πίστη.. Μην χάσεις την ελπίδα.. 
Κάποια κάπου κάποτε θα υπάρξει... Ακόμη και αν δε το πιστεύει η ίδια..