Το πρώτο μου ψέμα ήταν... Δε θυμάμαι ποιο ήταν.. Έχω πει πια τόσα πολλά ψέματα που ξεχνώ ακόμη και την αλήθεια... Έτσι έμαθα από μικρός και έτσι είμαι ακόμη και τώρα.. Ο πόλεμος μέσα μου δεν τελειώνει ποτέ, παρά μονάχα μου δίνει μία παράταση στη ζωή... Μία παράταση να σκαρφιστώ ένα καινούργιο ψέμα για να καθησυχάσω το αγρίμι της αγανάκτησης που κρύβω μέσα μου... Μεγάλωσα σε ένα μέρος που όλοι αγαπάνε το ψέμα, το λατρεύουν αλλά κανείς δεν αντιστέκεται σε αυτό.. Ούτε και εγώ και το έχω αποδεχτεί από καιρό...Στις δύσκολες στιγμές, εκεί που εύχεσαι να ανοίξει η γη να σε καταπιεί, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό για να γλιτώσω είναι να πω ένα ψεματάκι... Ένα αθώο μικρό ψέμα... Αλλά ποιος κρίνει πότε τα ψέματα είναι αθώα και πότε όχι;; Εγώ;; Εσύ;; Κανένας μας.. Όχι γιατί δε θέλουμε αλλά δε μπορούμε... Γεννήθηκα μέσα στην αγνότητα, μεγαλώνω μέσα στην υποκρισία, υποφέρω στο ψεύτικο βλέμμα, απεχθάνομαι το ψεύτικο χαμόγελο, ελπίζω στην αληθινή αγάπη.. Και όλα αυτά εκεί που το τέλος πλησιάζει, εκεί που τα πάντα καταρρέουν σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα.. Δεν επέλεξα το πως γεννήθηκα και το πως μεγάλωσα, αλλά θα επιλέξω το πως θα ζήσω και αυτό δε θα είναι σε ένα ψεύτικο, γυάλινο κόσμο αλλά σε μια πραγματικότητα όσο φριχτή και αν είναι...Το μίσησα το ψέμα, το σιχάθηκα... Και ξέρετε γιατί;; Γιατί το ψέμα έχει ταχύτητα, αλλά η αλήθεια έχει αντοχή...Να είμαι αληθινός στη δουλειά μου, στο λόγο μου και στο φίλο μου... Η επιθυμία μου μόλις πραγματοποιήθηκε.Έβγαλα τη μάσκα.. Σειρά σας τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου