Πάντα μου άρεσε ο κλασσικός κινηματογράφος... Ίσως γιατί έδειχναν τον έρωτα όπως πραγματικά είναι × ατσούμπαλος και γοητευτικός, τη μία στιγμή μπορεί να σε ανεβάσει στο ρετιρέ και την επόμενη να καταλήξεις να ψάχνεις το διακόπτη για το φως σε ένα υπόγειο το οποίο φωτίζεται από ένα μικρό παραθυράκι που βλέπει στο πεζόδρομο.. Και έτσι πιστεύω πρέπει να είναι, καταστροφικός και ταυτόχρονα τόσο δημιουργικός.. Αλλιώς θα τον βαριόμασταν.. Αλλά πως ερωτευόμαστε κάποιον η κάποια;; τι το ορίζει και τι όχι;
Σου έχει τύχει ποτέ να ερωτευτείς έναν άγνωστο, που δεν τον έχεις συναντήσει ακόμα από κοντά αλλά παρ΄ όλα αυτά να νιώθεις σαν να τον ξέρετε χρόνια; να σε κάνει να χαμογελάς μόνο και από τη σκέψη της που έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό σου; να θες τόσο πολύ να βρεθείς με αυτό το άτομο αλλά την ίδια στιγμή να φοβάσαι μην καταστρέψεις το γυάλινο κόσμο που έχεις φτιάξει και τον έχεις γεμίσει με τα θέλω σου; Ίσως αυτός είναι έρωτας...
Σου έχει τύχει να συναντήσεις αυτό το άτομο από κοντά και στην πρώτη αγκαλιά που θα σε κάνει να αισθανθείς πως ο χρόνος εκείνη τη στιγμή παγώνει; να κάθεστε απέναντι ,σε ένα μικρό καφέ, και να σου αρκεί να το κοιτάς στα μάτια; να κάνεις ότι μπορείς για να το κάνεις να γελάσει γιατί εκείνη τη στιγμή το μόνο που θες να ακούσεις είναι το γέλιο του; να χαμογελάς όταν χαμογελάει; να μην φοβάσαι να τσαλακωθείς για να το κάνεις να νιώσει μοναδικό; να τολμάς να πέφτεις μόνο και μόνο για να σηκωθείς μαζί του; να ελπίζεις πως κάθε φορά που ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου τα χείλη του θα ανταμώσουν τα δικά σου; να προσπαθείς να το φωτογραφίσεις με το μυαλό σου και να αποθηκεύσεις την εικόνα του ώστε κάθε στιγμή που νιώθεις μόνος να την φέρνεις στη μνήμη σου και να γελάς σαν πεντάχρονο που ανακάλυψε ένα παιχνίδι κρυμμένο από το χρόνο; να προσπαθείς να το κάνεις να χαμογελάει ακόμη και όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να το κάνεις για σένα; Ίσως αυτός είναι έρωτας...
Σου έχει τύχει να είναι μονόπλευρος αυτός έρωτας; δηλαδή να το θες αυτό το άτομο ενώ εκείνο όχι; να σε στενοχωρεί αλλά παρ΄όλα αυτά το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να του στείλεις για να δεις τι κάνει; να μην μπορείς να σταματήσεις να το σκέφτεσαι και να θες να του μιλάς; να συνεχίσεις να του μιλάς όπως και πριν γιατί απλά δεν μπορείς να το ξεχάσεις ; να θες να το ξαναδείς και ας ξέρεις πως θα πρέπει να τιθασεύσεις τα συναισθήματα σου; να μην αφήνεις το χείμαρρο που νιώθεις να το πνίξει; να θες και να το κάνεις να χαμογελάει; να το μαλώνεις όποτε σου ζητάει συγγνώμη που δεν μπόρεσε να είναι κομμάτι από τα θέλω σου; να ξέρεις πως σίγουρα ένα από τα επόμενα βράδια ( και γιατί όχι απόψε κιόλας) θα το δεις στα όνειρα σου; να συνεχίσεις να του μιλάς και ας ξέρεις πως δε θα αλλάξει κάτι και ας ελπίζεις σε παραμύθια με δράκους και νεράιδες; και όσο και να σε πειράζει να το πνίγεις γιατί σε νοιάζει περισσότερο η παρουσία από την απουσία του; να κλείνεις τα μάτια και να βλέπεις τα δικά του που λάμπουν σαν τη πανσέληνο κάθε φορά που χαμογελάει; να θυμάσαι ακόμη και τις μικρές λεπτομέρειες πάνω του και ας το έχει δει αυτό το άτομο μόνο μία φορα; να ξέρεις ότι είναι κάπου με κάποιον και χαμογελάει και όσο και να σε πειράζει να νιώθεις χαρούμενος που χαμογελάει;; Ίσως αυτός είναι έρωτας...
Θα μπορούσα να πω πολλά όμορφα και μοναδικά πράγματα για το άτομο αυτό.. Από το πιο μικρό που είναι ο τρόπος που λέει το καλησπέρα μέχρι το πιο μεγάλο που είναι τα μάτια της και το χαμόγελο της.. αλλά δε ξέρω αν έχει σημασία....... ίσως χωρίς έρωτα τα πάντα να μοιάζουν μικρότερα, ίσως πάλι να είναι και στην ιδέα μας και ο μονόπλευρος έρωτας να είναι η καταδίκη του ονειροπόλου και του ρομαντικού, ένα πάθημα που δεν πρόκειται να μάθεις αυτό γιατί θα την ξαναπατήσεις, γιατί δεν υπάρχουν στερεότυπα και πρέπει .. ίσως πάλι γίνει ένα θαύμα και μπορείς να ανεβάσεις το βλέμμα σου προς τα πάνω αντί να κοιτάς το πάτωμα από αμηχανία καθώς θα της εκμυστηρεύεις τον έρωτα σου.. ίσως ο έρωτας να βρίσκεται σε ΄΄ένα πιάτο με πικάντικες αντζούγιες΄΄, πίσω από δύο σκούρα καφέ μάτια, πίσω από δύο ρόδινες σάρκες που φωτίζονται από ένα χαμόγελο.. ίσως- ίσως-ίσως .. ίσως πάλι ο έρωτας να είναι σαν να προσπαθείς να ισορροπήσεις σε ένα τεντωμένο σχοινί , χωρίς δίχτυ ασφαλείας..
